ΕΝΑ ΣΤΑ ΠΕΝΤΕ: Εκστρατεία κατά της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών

Τα τελευταία χρόνια, το φαινόμενο της σεξουαλικής βίας έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Οι συνέπειες της σεξουαλικής βίας έχουν διάρκεια και επηρεάζουν την μετέπειτα ζωή του παιδιού καθώς λειτουργούν ως πολιορκητικός κλοιός στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Το παιδί μετατρέπεται σε έναν ενήλικα με έντονα προβλήματα αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης, με έντονη δυσκολία στην έκφραση συναισθημάτων αγάπης και εμπιστοσύνης, παρουσιάζοντας συχνά τάσεις προς επιβλαβείς συνήθειες. Τα άτομα που έχουν υποστεί τέτοιου είδους κακοποίηση, πιθανότατα να παρουσιάσουν αντικοινωνικές συμπεριφορές, προβλήματα προσαρμοστικότητας και συχνά υποφέρουν από διαταραχές άγχους και κατάθλιψης. Τα ίδια αυτά θύματα ενδέχεται να προβούν σε ενέργειες κακοποίησης όταν ενηλικιωθούν.

Η σεξουαλική εκμετάλλευση αποτελεί μια φοβερή και βαθιά τραυματική εμπειρία και τα θύματά της υποφέρουν σιωπηλά. Ο Οργανισμός «HFC "Hope For Children" UNCRC Policy Center» σε συνεργασία με το Συμβούλιο της Ευρώπης έχουν ξεκινήσει εκστρατεία με τίτλο «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ» κατά της σεξουαλικής βίας που ασκείται στα παιδιά. Στόχοι της εκστρατείας είναι η μαζική συλλογή υπογραφών υπέρ της συνθήκης, η επικύρωση και η εφαρμογή της Συνθήκης του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την προστασία των παιδιών ενάντια στη σεξουαλική εκμετάλλευση και τη σεξουαλική κακοποίηση (Συνθήκη Lanzarote). Η εκστρατεία έχει ως στόχο την ενημέρωση και την εκπαίδευση των παιδιών, των γονιών, των εκπαιδευτικών αλλά και όλων όσων ασχολούνται με τα παιδιά, σχετικά με το μέγεθος του προβλήματος καθώς επίσης και τη μεταφορά πληροφοριών που μπορούν να λειτουργήσουν θετικά στο τομέα της πρόληψης.

Τα παιδιά μπορούν να διαδραματίσουν ενεργό και καίριο ρόλο στην αυτοπροστασία τους κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μέσω της εφαρμογής του κανόνα «The Underwear Rule». Ο κανόνας, αποτελεί ένα απλό οδηγό προς του γονείς προκειμένου να εξηγήσουν στα παιδιά, ποια σημεία του σώματος τους δεν πρέπει να αγγιχθούν, πώς να αντιδράσουν και που να κοιτάξουν για βοήθεια. Συγκεκριμένα, κανόνας αναφέρει ότι ένα παιδί δεν πρέπει να αγγιχτεί από άλλους στα μέρη του σώματος που καλύπτεται συνήθως από το εσώρουχό τους. Και δεν πρέπει να αγγίξουν το σώμα άλλων σε εκείνες τις περιοχές. Βοηθά επίσης να εξηγηθεί στα παιδιά ότι το σώμα τούς ανήκει, ότι υπάρχουν καλά και κακά μυστικά και καλές και κακές αφές.

Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει υπογράψει στις 25 Οκτωβρίου 2007 την Συνθήκη Lanzarote ωστόσο δεν την έχει ακόμη επικυρώσει με αποτέλεσμα να παραμένει ένα σημαντικό κενό ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος και την προστασία που το κράτος πρέπει να παρέχει στους πολίτες του. Έχουμε υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας να δράσουμε συλλογικά. Στην προσπάθεια αυτή μπορούμε και πρέπει να συμμετέχουμε όλοι μας προκειμένου να θέσουμε τέλος στα κρούσματα σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης.

Σπύρος Κυπριανού: Πιο επίκαιρος από ποτέ

Στις 12 Μαρτίου 2002 ο Σπύρος Κυπριανού πέρασε στην αιωνιότητα σκορπώντας ανείπωτη θλίψη και πόνο στον κυπριακό λαό. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, τα σημάδια συναισθηματικής φόρτισης ήταν εμφανή. Τρεμάμενες φωνές και μάτια βουρκωμένα για το χαμό του ηγέτη, που το πρόσκαιρο ταξίδι του στα εγκόσμια, ταυτίστηκε με το ταξίδι του λαού μας μέσα στην ιστορία, γεμάτο κινδύνους και κακουχίες αλλά και αγώνες και ελπίδες για το μέλλον.

Εννέα χρόνια μετά, ο πολιτικός λόγος του Σπύρου Κυπριανού είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Η Κύπρος και ο λαός της συνεχίζουν να αναζητούν δικαίωση και τα λόγια του Σπύρου Κυπριανού αποτελούν σταθερό οδοδείκτη στην πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε. Βασικό προαπαιτούμενο είναι η δημιουργία πραγματικών συνθηκών ενότητας και συλλογικότητας στο εσωτερικό μέτωπο: «η Κύπρος και ο λαός της βρίσκονται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι. Τέτοιες στιγμές, κάτω από τέτοιες συνθήκες, η συλλογικότητα και η ενότητα πρέπει να είναι το πρώτο ζητούμενο. Συνεννόηση και συναντίληψη, συλλογικός προβληματισμός και διαλογισμός, συλλογικός σχεδιασμός και συλλογική προσπάθεια πρέπει να είναι στις προτεραιότητες όλων». Πρόσθετε ακόμη πως «το φορτίο της μεγάλης ευθύνης για τη διαχείριση του εθνικού μας θέματος, σε τέτοιες τόσο κρίσιμες στιγμές, πρέπει να επιμεριστεί στους ώμους όλων. Για να προσδοκούμε μια θετική έκβαση της σημερινής μάχης της Κύπρου και του λαού της πρέπει να αξιοποιηθούν και να συστρατευθούν οι δυνάμεις, οι δυνατότητες, οι γνώσεις και οι εμπειρίες όλων».

Την ίδια ώρα, τα λόγια του Σπύρου Κυπριανού μας θυμίζουν το χρέος και την ευθύνη μας έναντι της πατρίδας μας. Μας θυμίζουν πως η τύχη της πατρίδας μας βρίσκεται στα δικά μας χέρια: «δεν υπάρχουν από μηχανής Θεοί για να μεριμνήσουν για μας και το μέλλον μας. Εμείς πρέπει να διαμορφώσουμε το μέλλον μας. Τίποτε δεν πρέπει να αφήνεται στην τύχη. Ούτε στα χέρια άλλων. Την τύχη της πατρίδας μας και του λαού μας εμείς πρέπει να την ορίζουμε» τονίζοντας πως «πρέπει επιτέλους να επιδείξουμε πολιτική αντίσταση σε σχεδιασμούς επικίνδυνους για το μέλλον της Κύπρου και του Κυπριακού Ελληνισμού. Σε αντίθετη περίπτωση θα δεχόμαστε όλο και μεγαλύτερες πιέσεις και θα εξωθούμαστε σε όλο και περισσότερες υποχωρήσεις» σημειώνοντας πως «αν όλοι το θελήσουμε, και κυρίως αν όλοι συνειδητοποιήσουμε τις ευθύνες μας έναντι των ερχόμενων γενιών, και εφαρμόσουμε μια νέα πολιτική και στρατηγική που να στηρίζεται στη σταθερή και πειστική διεκδίκηση και στην επαναφορά της ουσίας του Κυπριακού στο επίκεντρο της προσοχής όλων, μπορούμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για θετικότερες εξελίξεις».

Ο Σπύρος Κυπριανού υπήρξε συνεπής, σταθερός και σθεναρός θεματοφύλακας αρχών και αξιών. Υπερασπιστής και προασπιστής των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της Κύπρου και του λαού της. Οι παρακαταθήκες και τα οράματα του φωτίζουν διδακτικά το παρόν και το μέλλον για τον κάθε ένα από εμάς. Εμείς του Δημοκρατικού Κόμματος, που είχαμε την τιμή και το προνόμιο να συστρατευθούμε και να συμπορευθούμε με τον Σπύρο Κυπριανού, έχουμε χρέος να δώσουμε συνέχεια στην πορεία και τους αγώνες του για μια Κύπρο ελεύθερη και επανενωμένη. Σήμερα, η ιστορία ξανακτυπά την πόρτα του Δημοκρατικού Κόμματος. Σε αυτό το ραντεβού, οι φίλοι, οι ψηφοφόροι και τα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος πρέπει να είμαστε συνεπείς και παρόντες.

Ημέρα της Γυναίκας: Η ισοτιμία βελτιώνει την κοινωνία

Η ισοτιμία βελτιώνει την κοινωνία. Με αυτό το σύνθημα γιορτάζουμε φέτος, την εκατοστή επέτειο από την καθιέρωση της 8ης Μαρτίου ως «Ημέρα της Γυναίκας». Στο επίκεντρο των εορτασμών βρίσκεται ο σεβασμός, η εκτίμηση και η αγάπη προς τη φύση της γυναίκας αλλά και τα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά επιτεύγματά της. Ωστόσο, η σημερινή ημέρα αποτελεί υπενθύμιση των ανισοτήτων που παραμένουν και μια καλή ευκαιρία να θέσουμε νέους στόχους για την επίτευξη της ισότητας ανάμεσα στα δύο φύλα.

Το φαινόμενο της γυάλινης οροφής, το χάσμα αμοιβών, η έλλειψη υποστηρικτικών μέτρων, η νοοτροπία και οι αντιλήψεις είναι ορισμένοι παράγοντες που λειτουργούν ευνοϊκά ως προς την διατήρηση αυτών των ανισοτήτων. Το φαινόμενο της γυάλινης οροφής δεν επιτρέπει στη γυναίκα να πάρει τη θέση που της αρμόζει στα κοινωνικά και επαγγελματικά δρώμενα του τόπου. Τα στοιχεία που δίνει η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία στον τομέα της ανέλιξης δείχνουν ξεκάθαρα ότι η γυάλινη οροφή εμποδίζει τις γυναίκες από το να φτάσουν στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας γεγονός που καταδεικνύει ότι υπάρχουν βαθιά ριζωμένες συντηρητικές αντιλήψεις εις βάρος των γυναικών.

Επίσης, τα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας καταδεικνύουν πως οι γυναίκες κερδίζουν κατά μέσον όρο, 17,5% λιγότερα από τους άνδρες για την ίδια ή ίσης αξίας εργασία. Οι διαφορές στις αμοιβές των δύο φύλων επηρεάζουν καθοριστικά τις συνολικές αποδοχές της επαγγελματικής ζωής και ως εκ τούτου τις συντάξεις των γυναικών. Χαμηλότερες αποδοχές σημαίνουν χαμηλότερες συντάξεις και αυτό προκαλεί αυξημένο κίνδυνο φτώχειας για τις ηλικιωμένες γυναίκες.

Το χάσμα στις αμοιβές μεταξύ των δύο φύλων είναι συνέπεια των συνεχιζόμενων διακρίσεων και ανισοτήτων στην αγορά εργασίας οι οποίες, στην ουσία, επηρεάζουν κυρίως τις γυναίκες. Σύμφωνα με έκθεση Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ισότητα ανδρών και γυναικών, η δυσκολία εξισορρόπησης από τη γυναίκα της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, του διπλού δηλαδή ρόλου που αυτή έχει αναλάβει στη σύγχρονη κοινωνία ως μητέρα και εργαζόμενη, αποτελεί έναν από τους βασικούς ανασταλτικούς παράγοντες για την βελτίωση της θέσης της στην αγορά εργασίας.

Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος χρειάζεται η κοινωνία να αντικρίσει ακόμη πιο προοδευτικά το θέμα της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Πέραν της αλλαγής στη νοοτροπία, το κράτος και η πολιτεία οφείλουν να προχωρήσουν στη λήψη μέτρων στήριξης της εργαζόμενης γυναίκας. Κατά κύριο λόγω, η επίτευξη του στόχου της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών στο χώρο εργασίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την στήριξη και τις διευκολύνσεις που προσφέρονται στις εργαζόμενες μητέρες που προσπαθούν να συνδυάσουν επιτυχώς επαγγελματική και οικογενειακή ζωή. Η βελτίωση των υπηρεσιών φύλαξης των παιδιών, η κάλυψη ή επιδότηση των τροφείων από το κράτος, ο εκσυγχρονισμός του νόμου γονικής άδειας και άδειας μητρότητας αποτελούν μέτρα προς την σωστή κατεύθυνση. Και οπωσδήποτε, η διασφάλιση της ισότητας σε όλα τα επίπεδα εγγυάται την πλεύση της κοινωνίας μας, προς την ανάπτυξη και την πρόοδο.