Τα κέντρα εξουσίας είναι γένους αρσενικού

Παρά τις μέχρι τώρα διακηρύξεις οι γυναίκες της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια μειονότητα στα διάφορα πόστα που παίρνουν τις αποφάσεις στον τόπο μας. Η μεγαλύτερη απομόνωση παρατηρείται στην πολιτική, όπου τα κέντρα εξουσίας είναι γένους αρσενικού. Την κατάσταση περιγράφει σε συνέντευξή της η βουλευτής του ΔΗΚΟ Λεμεσού και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Αθλητισμός και γυναίκα» Αθηνά Κυριακίδου, η οποία υπηρετώντας χρόνια στα κοινά μεταφέρει τις εμπειρίες της.

Είναι αποδεκτό και αδιαμφισβήτητο, είπε, ότι στην κυπριακή κοινωνία και όχι μόνο, η γυναίκα τυγχάνει άνισης μεταχείρισης. Το έλλειμμα δημοκρατίας που παρατηρείται εις βάρος της γυναίκας εντοπίζεται σε όλες ανεξαίρετα τις δομές της κοινωνίας. Όσο δε πιο ψηλά στην ιεραρχία αναζητάς τη παρουσία των γυναικών, τόσο λιγότερες είναι. Απουσιάζουν σχεδόν τελείως από τις υψηλότερες βαθμίδες και από θέσεις κύρους. Όσο δε περισσότερο εντοπίζουμε το έλλειμμα ισότητας που θέλουμε να βελτιώσουμε, τόσο περισσότερο διαπιστώνουμε στασιμότητα στις αντιλήψεις. Όσο και αν γίνονται, δυστυχώς, δημόσιες φιλολογικές συζητήσεις, για την ανάγκη ισότιμης μεταχείρισης των γυναικών σε όλα τα επίπεδα δεν είναι αρκετά ώστε να αλλάξουμε νοοτροπία, αντιλήψεις και κατεστημένα.

Ωστόσο, ανέφερε, παρά το γεγονός ότι έχει καταδειχθεί η ανάγκη ενσωμάτωσης της γυναίκας στη κοινωνική πυραμίδα, οφείλουμε να πάρουμε θετικά μέτρα δράσης με καθιέρωση στόχων και ποσοστώσεων. Ίσως να χρειάζεται να είναι μόνο μεταβατικά, μέχρι την επίτευξη της ισότητας και της ισόρροπης εκπροσώπησης, μέχρι να εξαλείψουμε τις πατριαρχικές κοινωνικές δομές και τις ανισότητες.

Και πρόσθεσε: Χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις, χρειάζονται έργα, χρειάζονται θεσμικές αλλαγές. Χρειάζεται συνεργασία και προώθηση των γυναικών ισόρροπα και από τα ΜΜΕ ώστε αυτή η πορεία αναμόρφωσης της νοοτροπίας να φέρει ένα πειστικό αποτέλεσμα προς όφελος όλων ανεξάρτητα των πολιτών. Αυτή η νοοτροπία είναι δυστυχώς αποτρεπτική, απαγορευτική για τη γυναίκα που θέλει ουσιαστικά να συμμετέχει στα κοινά, να ενεργοποιηθεί περισσότερο. Οι προκαταλήψεις είναι πολλές, ιδιαίτερα στο τομέα της πολιτικής, στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Ο αγώνας σκληρός και βάρβαρος. Αποτε λεί, ωστόσο, κοινό μυστικό πως οι γυναίκες όταν βρεθούμε σε συνθήκες πραγματικής ισότητας και αξιοκρατίας τα καταφέρνουμε εξίσου καλά με τους άνδρες. Το θέμα παραμένει. Να μας δοθούν οι ευκαιρίες. Να μας δοθούν οι δυνατότητες να αναμετρηθούμε με ίσους όρους. Ένα «Fair Ρlay» στην πολιτική, στα κέντρα λήψεως αποφάσεων για τη γυναίκα είναι δυστυχώς σπάνιο φαινόμενο.

Η κ. Κυριακίδου υπογράμμισε ότι: «Άνδρας κερνά, Άνδρας πίνει». Ακριβώς, επειδή, η εξουσία βρίσκεται κατ’ αποκλειστικό και απόλυτο τρόπο στα χέρια των ανδρών, μοιράζεται και μεταξύ των. Δημιουργείται το ανδρικό κατεστημένο και η πυραμίδα των θέσεων στα κέντρα εξουσίας είναι γένους αρσενικού. Οι διακρίσεις αυτές δεν εδράζονται σε αντικειμενική αξιολόγηση των ικανοτήτων των γυναικών, αλλά σε προκαταλήψεις και στερεοτυπικές συμπεριφορές. Τρανταχτό παράδειγμα στον τόπο μας οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων. Δεν υπάρχει απολύτως καμία γυναίκα στην ηγετική πυραμίδα κανενός κυπριακού πολιτικού κόμματος. Συνήθως η τράπουλα είναι σημαδεμένη. Ακόμα και εάν αποφασίσει μια γυναίκα να διεκδικήσει ηγετικό αξίωμα το πεδίο είναι εχθρικό, διότι θα προσπαθήσει να διεισδύσει σε «ταράφκια» ανδρικά. Εύκολα θα σπάσει τα μούτρα της. Είμαστε περισσότερες από 50% και θα μπορούσαμε εάν πραγματικά το πιστεύαμε να καθορίζαμε με την ψήφο μας την ισότητα και τη δημοκρατία. Έχουμε τη δύναμη.

Όμως και εμείς οι ίδιες οι γυναίκες μεγαλώσαμε σε πατριαρχικές οικογένειες. Ο διορισμός γυναίκας σε κέντρα λήψεως αποφάσεων στην Κύπρο δεν υπερβαίνει το 10%. Γίνεται μόνο για να δίνεται η εικόνα της σύγχρονης κοινωνίας. Υπουργικό Συμβούλιο, Συμβούλια Ημικρατικών Οργανισμών.

Δεν είμαστε για τη χαμηλή πολιτική

Η Αθηνά Κυριακίδου ανέφερε πως τα ΜΜΕ δεν προβάλλουν συνήθως τις γυναίκες εξίσου με τους άνδρες. Ακόμα και όταν προσκαλούνται, είτε συναγωνίζονται οι γυναίκες μεταξύ τους, είτε προσκαλούνται για θέματα «χαμηλής» λεγόμενης πολιτικής, είπε και πρόσθεσε: Παρόλο που οι μετρήσεις δείχνουν ότι τα κοινωνικά θέματα είναι και καυτά θέματα και απασχολούν τον πολίτη. Ας θυμηθούμε τις πρόσφατες αμερικανικές προκριματικές εκλογές για το χρίσμα του υποψηφίου για τους Δημοκρατικούς. Στη Χίλαρι οι δημοσιογράφοι αξιολογούσαν τα ρούχα. Αναφέρονταν στο κίτρινό της ταγιέρ σε αντίθεση με τον Ομπάμα που βαρύτητα είχαν οι πολιτικές του θέσεις.

Ένα δίλημμα, τόνισε, που συνήθως μας απασχολεί ως γυναίκες πολιτικοί είναι: «Να αναδείξουμε τη διαφορετικότητά μας, αναδεικνύοντας τα κοινωνικά και ευαίσθητα θέματα που ως γυναίκες και μητέρες μάς αγγίζουν ή να αναδείξουμε το “ανδρικό” μας προφίλ του πολιτικού;» Αυτό άραγε ζητά η κυπριακή κοινωνία για να μας καταξιώσει ως πολιτικούς; Σ’ αυτό νομίζω οφείλει να απαντήσει ο πολίτης, ο ψηφοφόρος. Εάν θέλει την παρουσία της γυναίκας στην πολιτική, στα κοινά, οφείλει να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις και τα ταμπού του και να δώσει δύναμη και στη γυναίκα. Προς όφελος της δημοκρατίας. Προς όφελος της ποιότητας ζωής όλων μας.