Στις 12 Μαρτίου 2002 ο Σπύρος Κυπριανού πέρασε στην αιωνιότητα σκορπώντας ανείπωτη θλίψη και πόνο στον κυπριακό λαό. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, τα σημάδια συναισθηματικής φόρτισης ήταν εμφανή. Τρεμάμενες φωνές και μάτια βουρκωμένα για το χαμό του ηγέτη, που το πρόσκαιρο ταξίδι του στα εγκόσμια, ταυτίστηκε με το ταξίδι του λαού μας μέσα στην ιστορία, γεμάτο κινδύνους και κακουχίες αλλά και αγώνες και ελπίδες για το μέλλον.
Εννέα χρόνια μετά, ο πολιτικός λόγος του Σπύρου Κυπριανού είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Η Κύπρος και ο λαός της συνεχίζουν να αναζητούν δικαίωση και τα λόγια του Σπύρου Κυπριανού αποτελούν σταθερό οδοδείκτη στην πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε. Βασικό προαπαιτούμενο είναι η δημιουργία πραγματικών συνθηκών ενότητας και συλλογικότητας στο εσωτερικό μέτωπο: «η Κύπρος και ο λαός της βρίσκονται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι. Τέτοιες στιγμές, κάτω από τέτοιες συνθήκες, η συλλογικότητα και η ενότητα πρέπει να είναι το πρώτο ζητούμενο. Συνεννόηση και συναντίληψη, συλλογικός προβληματισμός και διαλογισμός, συλλογικός σχεδιασμός και συλλογική προσπάθεια πρέπει να είναι στις προτεραιότητες όλων». Πρόσθετε ακόμη πως «το φορτίο της μεγάλης ευθύνης για τη διαχείριση του εθνικού μας θέματος, σε τέτοιες τόσο κρίσιμες στιγμές, πρέπει να επιμεριστεί στους ώμους όλων. Για να προσδοκούμε μια θετική έκβαση της σημερινής μάχης της Κύπρου και του λαού της πρέπει να αξιοποιηθούν και να συστρατευθούν οι δυνάμεις, οι δυνατότητες, οι γνώσεις και οι εμπειρίες όλων».
Την ίδια ώρα, τα λόγια του Σπύρου Κυπριανού μας θυμίζουν το χρέος και την ευθύνη μας έναντι της πατρίδας μας. Μας θυμίζουν πως η τύχη της πατρίδας μας βρίσκεται στα δικά μας χέρια: «δεν υπάρχουν από μηχανής Θεοί για να μεριμνήσουν για μας και το μέλλον μας. Εμείς πρέπει να διαμορφώσουμε το μέλλον μας. Τίποτε δεν πρέπει να αφήνεται στην τύχη. Ούτε στα χέρια άλλων. Την τύχη της πατρίδας μας και του λαού μας εμείς πρέπει να την ορίζουμε» τονίζοντας πως «πρέπει επιτέλους να επιδείξουμε πολιτική αντίσταση σε σχεδιασμούς επικίνδυνους για το μέλλον της Κύπρου και του Κυπριακού Ελληνισμού. Σε αντίθετη περίπτωση θα δεχόμαστε όλο και μεγαλύτερες πιέσεις και θα εξωθούμαστε σε όλο και περισσότερες υποχωρήσεις» σημειώνοντας πως «αν όλοι το θελήσουμε, και κυρίως αν όλοι συνειδητοποιήσουμε τις ευθύνες μας έναντι των ερχόμενων γενιών, και εφαρμόσουμε μια νέα πολιτική και στρατηγική που να στηρίζεται στη σταθερή και πειστική διεκδίκηση και στην επαναφορά της ουσίας του Κυπριακού στο επίκεντρο της προσοχής όλων, μπορούμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για θετικότερες εξελίξεις».
Ο Σπύρος Κυπριανού υπήρξε συνεπής, σταθερός και σθεναρός θεματοφύλακας αρχών και αξιών. Υπερασπιστής και προασπιστής των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της Κύπρου και του λαού της. Οι παρακαταθήκες και τα οράματα του φωτίζουν διδακτικά το παρόν και το μέλλον για τον κάθε ένα από εμάς. Εμείς του Δημοκρατικού Κόμματος, που είχαμε την τιμή και το προνόμιο να συστρατευθούμε και να συμπορευθούμε με τον Σπύρο Κυπριανού, έχουμε χρέος να δώσουμε συνέχεια στην πορεία και τους αγώνες του για μια Κύπρο ελεύθερη και επανενωμένη. Σήμερα, η ιστορία ξανακτυπά την πόρτα του Δημοκρατικού Κόμματος. Σε αυτό το ραντεβού, οι φίλοι, οι ψηφοφόροι και τα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος πρέπει να είμαστε συνεπείς και παρόντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου