Στο προσκήνιο βρίσκεται η συζήτηση γύρω από μια διεθνή διάσκεψη για την πτυχή της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Όλοι αναγνωρίζουμε ότι η πτυχή αυτή με βάση τη Συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου αφορά το καίριο ζήτημα των επεμβατικών δικαιωμάτων και εμπλέκει άμεσα την κατοχική δύναμη και άλλες χώρες στο κυπριακό. Η πτυχή αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσα στα πλαίσια του διακοινοτικού διαλόγου, αλλά χρειάζεται και η απευθείας συζήτηση με τις εγγυήτριες δυνάμεις του ’60 και η αποφασιστική συνδρομή του διεθνούς παράγοντα. Από παλιά, η κυπριακή κυβέρνηση ήταν θετική σε μια τέτοια πρόταση και αυτό σήμερα επαναλαμβάνεται.
Προσωπικά εκτιμώ ότι οι συζητήσεις τότε και οι συζητήσεις σήμερα δεν έχουν την ίδια βαρύτητα. Τότε το διεθνές περιβάλλον ήταν ασταθές εξαιτίας του Ψυχρού Πολέμου, ενώ σήμερα η Κύπρος είναι μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. Ας μη ξεχνάμε ότι ένας από τους βασικούς λόγους της ένταξής μας στην ΕΕ είναι η επιδίωξη μεγαλύτερης ασφάλειας για το λαό μας και η επίλυση του κυπριακού. Το ΔΗΚΟ επί προεδρίας Σ. Κυπριανού διέβλεψε ορθά τις αλλαγές στον ευρωπαϊκό χώρο, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και γι’ αυτό έκανε όλα τα αναγκαία βήματα για να προχωρήσει η ευρωπαϊκή πορεία της Κύπρου όπως ήταν η υπογραφή της Τελωνειακής Ένωσης της Κύπρου με την ΕΟΚ την 1 Ιανουαρίου 1988.
Σήμερα που επανέρχεται στην επικαιρότητα το ζήτημα της διάσκεψης για τη διεθνή πτυχή του κυπριακού, στην ουσία έρχεται στην επικαιρότητα το ζήτημα της αξιοποίησης της ΕΕ ως του ισχυρού παράγοντα στην προσπάθεια για την επίλυση. Έχω την άποψη ότι μπορούν να γίνουν περισσότερα στον τομέα αυτό καθώς η ΕΕ δεν λειτουργεί ως να είναι το ΣΑ του ΟΗΕ, με τους γνωστούς περιορισμούς και συσχετισμούς του (βέτο Μονίμων Μελών), ούτε μια χώρα, η Τουρκία που παραβίασε κατάφορα τη Συνθήκη Εγγύησης. Το κλειδί για να προχωρήσει με επιτυχία μια Διεθνής Διάσκεψη βρίσκεται στο να πείσουμε την ΕΕ να δουλέψει αποφασιστικά στην διοργάνωσή της γιατί το ζήτημα των εγγυήσεων και της ασφάλειας συνδέεται πλήρως με την ιδιότητα της Κύπρου ως πλήρες μέλους της ΕΕ. Είναι σημαντικό να δώσουμε στην ΕΕ τον πρώτο ρόλο σε μια τέτοια Διάσκεψη γιατί μόνο έτσι θα έχουμε επιτυχημένο αποτέλεσμα.
Η ΕΕ μπορεί να δώσει τις αναγκαίες εγγυήσεις και μπορεί να εποπτεύει την εφαρμογή μιας λύσης με απόφαση σε επίπεδο Συνόδου Κορυφής που να είναι δεσμευτική και για την Τουρκία ως υποψήφια για ένταξη που διεξάγει διαπραγματεύσεις. Επιπλέον τα θεσμικά της όργανα μπορούν να στηρίξουν μια συμφωνία μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες όπως η συνεχής αξιολόγηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι κυρώσεις από το Συμβούλιο για όποιον δεν υλοποιεί τα συμφωνηθέντα. Σήμερα μόνο η ΕΕ έχει τη θεσμική δυνατότητα να ελέγξει τη συμπεριφορά της Τουρκίας, κάτι που, δυστυχώς, δεν μπόρεσε, ούτε μπορεί να κάνει ο ΟΗΕ ή το Συμβούλιο Ασφαλείας εδώ και 36 χρόνια.
Σε μια σειρά από αποφάσεις της, η ΕΕ καλεί ήδη την Τουρκία να συμβάλει αποφασιστικά στην επίλυση του κυπριακού. Η ΕΕ κρίνει τη στάση της Τουρκίας στο σύνολο της ευρωτουρκικής σχέσης (πρωτόκολλο, εξομάλυνση σχέσεων) αλλά και από τη στάση της στις διακοινοτικές συνομιλίες στη Λευκωσία, κατά τις οποίες αναμένει έμπρακτα βήματα κι όχι μόνο λόγια, όπως η κατοχική δύναμη συνηθίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου