Ισότητα στο Χώρο Εργασίας

Η πρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας ανέδειξε για πολλοστή φορά το φαινόμενο των διακρίσεων και των ανισοτήτων ανάμεσα στα δύο φύλα στον τομέα της απασχόλησης. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, κυρίως μετά και την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έγιναν σημαντικά βήματα προόδου σε σχέση με το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα στο χώρο εργασίας. Ωστόσο, παρόλο που η Κύπρος κατέχει ένα από τα πιο ψηλά ποσοστά στην Ευρώπη σε σχέση με την συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας, τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι η πρόοδος αυτή δεν συνοδεύτηκε και σε άλλους τομείς έτσι ώστε να επέλθει πραγματική ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών στον τομέα της απασχόλησης.

Σύμφωνα με στοιχεία της έρευνας, οι γυναίκες στην ΕΕ κερδίζουν κατά μέσον όρο 17.4% λιγότερα από τους άνδρες για την ίδια ή ίσης αξίας εργασία. Στην Κύπρο τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα αφού αυτό το ποσοστό φθάνει στο 21.8%, ενώ ο ρυθμός μείωσης της ψαλίδας, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι πολύ αργός. Οι διαφορές στις αμοιβές των δύο φύλων επηρεάζουν καθοριστικά τις συνολικές αποδοχές της επαγγελματικής ζωής και ως εκ τούτου τις συντάξεις των γυναικών. Χαμηλότερες αποδοχές σημαίνουν χαμηλότερες συντάξεις και αυτό προκαλεί αυξημένο κίνδυνο φτώχειας για τις ηλικιωμένες γυναίκες.

Το χάσμα στις αμοιβές μεταξύ των δύο φύλων είναι συνέπεια των συνεχιζόμενων διακρίσεων και ανισοτήτων στην αγορά εργασίας και υπερβαίνουν κατά πολύ το απλό θέμα της ίσης αμοιβής για ίση εργασία. Παρά τα θετικά βήματα των τελευταίων χρόνων, το φαινόμενο της γυάλινης οροφής εις βάρος της γυναίκας εξακολουθεί να υφίσταται. Τα στοιχεία που δίνει η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία στον τομέα της ανέλιξης δείχνουν ξεκάθαρα ότι η γυάλινη οροφή εμποδίζει τις γυναίκες από το να φτάσουν στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας γεγονός που καταδεικνύει ότι υπάρχουν βαθιά ριζωμένες συντηρητικές αντιλήψεις σε βάρος των γυναικών.

Παράλληλα, εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να υφίσταται ο διαχωρισμός των επαγγελμάτων σε ανδρικά και γυναικεία. Έτσι, παρατηρείται η υποβάθμιση ορισμένων επαγγελμάτων που θεωρούνται καθαρά γυναικεία και ασκούνται μόνο από γυναίκες. Για παράδειγμα, οι γυναίκες συγκεντρώνονται κατά κύριο λόγο σε επαγγέλματα γραφείου, όπως γραμματείς, υπάλληλοι γραφείων καθώς και στις υπηρεσίες και τις πωλήσεις ενώ οι άνδρες κυριαρχούν στους χώρους της διοίκησης.

Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος χρειάζεται η κοινωνία και το κράτος να αντικρίσουν ακόμη πιο προοδευτικά το θέμα της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών στον χώρο εργασίας. Πέρα από την ψήφιση νομοθεσιών, που κατά τα άλλα είναι άψογες και απολύτως εναρμονισμένες με την ΕΕ, χρειάζεται αλλαγή στη νοοτροπία και τις αντιλήψεις για το ρόλο της γυναίκας στο χώρο εργασίας και λήψη υποστηρικτικών μέτρων από το κράτος προς όφελος της εργαζόμενης γυναίκας, ειδικότερα της εργαζόμενης μητέρας, στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης πολιτικής. Και οπωσδήποτε, η διασφάλιση της ισότητας σε όλα τα επίπεδα εγγυάται την πλεύση της κοινωνίας μας προς την ανάπτυξη και την πρόοδο.